بازی با دوست جون ها!

بازی کردن با نینی های هم سن وسال موقعیتی است که توی جامعه فعلی ما،جزو گنج های نابی است که همه ی نینی های دوست داشتنی مثل شما پسر عسلم بهش نیاز دارید و خیلی ازش لذت می برید جونم.هیجان بازی کردن توی این لحظات رو می شه توی چشم های نازتون دید.لذتی که در لحظه لحظه ی بچگی من جاری بود و جایش رو هیچ چیز نمی تونه پر بکنه...چه فلسفی...قربونت برم مامانی،که چه قدر سریع داری بزرگ می شی و اون قدری اقا شدی که می تونی از فضای پارک لذت ببری.می تونی توی محیط پارک سرگرم بشی‌هیچ فکر نمی کردم که با هم بریم پارک.مامانی با یه اقاپسر خوش تیپ جیگر...با هم رفتیم پارک...بوستان خانواده.وسایل بازی مدرن داره.گروهی بازی کردن رو فراهم کردند.مثلا یه الهکلنگ که در ان واحد می شه پنج شش تا نینی همزمان سوار بشوند البته در حالت ایستاده.یا چرخ و فلک که کلی نینی تویش جا می شه....شما پسر نازم اله کلنگ رو خیلی دوست دا ری.وقتی سوارش بودی،دو تا دخترخانم هفت ساله اومدند به ما ملحق شدند.مدتی بازی کردیم و دایم می  خندیدی و با هیجان چشم های نازت. رو این طرف و اون طرف می کردی...یه دفعه بی هوا،سرت رو برگردوندی به طرف یکی از دخترها و یه بوس خوشگل روی لپش،بهش هدیه دادی.انگار داشتی از اینکه چه قدر بهت خوش گذشته،تشکر می کردی نازنینم...دختر خانم هم وقتی این قدرشناسی رو دید،دیگه دوست نداشت تنهایی بازی کنه.وهمش به دوستش می گفت بیا با این نینی هم بازی کنیم.خلاصه دلبری هم بلدی عسلم.خدا رو شکر به خاطر همه نعمت هایش و این نعمت شیرین دوست داشتنی