وایسا دنیا!

انگار دنیا داره می دودو من وشما پسر دلبندم داریم عمر گران مایه مون رو سپری  می کنیم.یه خوش گذرونی واقعی که بهمون خیلی کیف می ده.راستی مامانی,شما کی اینقدر بزرگ شدی عزیز دلم...وقتی بهت نگاه می کنم,باورم نمی شه که اون روز که  توی بیمارستان اوردنت پیشم واون قدر کوچولو و ناز بودی,اینقدر زود برای خودت اقایی بشی و به مدد راهنمایی های خاله فاطمه ,بگی:من محمدصدرایم,من اقایم...نمی دونم کی می تونی این جمله رو کامل ادا کنی ولی می دونم حتما موقع ادای این جمله از دهان خوشگل و کوچولوی شما,مامانی یه بغل گنده و یه بوس خوشگل مهمونت می کنه...خیلی جیگری نفسم...الان بیشتر می گی بابا با یه اهنگ خاص!بابایی به ارزویش رسید دیگه!دوست داشت شما صدایش کنی...وقتی دست قشنگترو توی دست مامانی می گذاری تا مامانی رو ببری به جایی که یه چیزی ازش می خوای یا از مامانی می خوای که یه  ک.اری برات انجام بده,عشق دنیا رو می کنم دلببندم...باید بگم تا مادر نباشی نمی تونی احساس مامانی رو درک کنی...حیف که داره این اوقات تند و تند طی می شه و جلوی چشم مامانی هر روز قد می کشی و اقاتر می شی بهارنارنجم...اخ که چه قدر شیرینی عسلم .خیلی دوستت دارم جونم...انشا... همیشه سالم وصالح باشی زیرسایه امام زمانت...