یکی به داد من برسه!منم هندونه می خوام!

خیلی نفسی جیگرم:-*یه حس عجیب که نمی تونم بین این نوشته ها و کلمات بیانش کنم.خیلی جالب و هیجان انگیز و حسی که تا قبل از اینکه خدای مهربون ,شما پسر قشنگم رو به ما بده,تجربه اش نکرده بودم...خدای مهربون ازت ممنونم:-*این روزها بعضی اوقات خیلی به نظرم کارهای بزرگونه انجام می دی.منظورت رو به ما می فهمونی  عسلم.با تکون دادن سر قشنگت به علامت تایید,اشاره کردن با انگشت اشاره برای دستیابی به شی مورد نظرت و در اخر اگه نتیجه نگرفته باشی,خودت مستقلا وارد عمل می شی دلبندم:-*خیلی شیرینی بادامم:-*انا مهمون داشت وبرای مهمون ها ,یه هندونه برید و داخل یه ظرف شیشه ای بزرگ چید و روی میز مقابل مبل ها گذاشت تا مهمون ها از خودشون پذیرایی کنند.شما پسر گلم زودتر از همه دست به کار شدی و با انگشت اشاره نازت بهش اشاره کردی و هی اوه اوه می کردی.ولی کسی بهت توجه نمی کرد.همه داشتند با هم حرف می زدند و منم ازت دور بودم.یه دفعه چند ثانیه به هندونه ها نگاه کردی و انگار یه تصمیم جدی گرفته باشی,عزمت رو جزم کردی تا به هدفت برسی.دهان قشنگ فندقی ات رو باز کردی و روی یکی از هندونه ها فرود اومدی:-!خیلی صحنه قشنگ و عشقی بود.فدات بشم مامانی:-*خاله زهرا گفت بچه چند بار اشاره کرد,دید کسی تحویل نمی گیره,خودش دست به کار شد...فدات بشم جیگرم:-*دیگه یواش یواش,داره رفتارهای مستقلت زیاد می شه جونم=-Oامیدوارم بتونیم با هم کنار بیاییم;-)