بیا بریم بازی...

دلم میخواهد که هر روز به دیدن تو بیایم و برای همین حتی وقت هایی که خسته هستم آقا مجتبای عزیز مرا به خانه ی آنا می آورد تا بتوانم پیش تو و مامان مهربانت باشم. گاهی می آیم و می نشینم و فقط به تو و شیر خوردنت نگاه می کنم. بیشتر وقت ها در همین وضعیت می بینمت! روی دست مامانت دراز کشیده ای و آرام آرام شیر می مکی. خیلی وقت ها هم در همان حال خوابت می برد و دوباره که بیدار می شوی، باز هم شیر می خواهی! گاهی هم همانطور که داری شیر مامانت را می خوری، یک لحظه مکث میکنی و چشم هایت دو دو می زند؛ انگار که داری به صدای با محبت قلب مامانت گوش می دهی و یا چیزی ماورایی تو رو به خودش جلب می کند. انگار که صدای فرشته ها را می شنوی که به دنبال همبازی قدیمی شان آمده اند: محمدصدرا...پاشو بیا بریم بازی...